Het bijt een beetje op de neus.
De buitenkraan moet dicht.
Was het toch prachtig deze dagen
En zon en glimlach van mijn lief
Op mijn gezicht: je hebt geen keus
Want schoonheid komt met vlagen.
Sedert mijn 16e jaar schrijf ik gedichten en korte verhalen. Ik ben geboren in 1946 in Utrecht. Schrijf zo nu en dan. Niet gedreven of op weg naar de grote erkenning. I started writing poetry at the age of 16. Born in Utrecht, the Netherlands. Bit of a lazy poet. Not really that ambitious. Poetry is freedom. I write about simplicity, like a cool glass of water after waking up in the morning.
zondag, maart 09, 2014
India
1
Stille ochtend;
Een enkele kauw hoor je.
Muggen trekken zich terug.
De fan kan uit.
2
Zat een ijsvogel op de tak
Voor het raam oranje en blauw
Monochrome van Yves Klein
Donkerder dan de oceaan
Oranje roder dan een wortel.
Een kleine vogel in jacquet
Aquarel van Raoul Dufy.
Je kijkt ernaar alsof het de laatste
Is die je ooit zag.
Zo erg is het dus blijkbaar al.
Stille ochtend;
Een enkele kauw hoor je.
Muggen trekken zich terug.
De fan kan uit.
2
Zat een ijsvogel op de tak
Voor het raam oranje en blauw
Monochrome van Yves Klein
Donkerder dan de oceaan
Oranje roder dan een wortel.
Een kleine vogel in jacquet
Aquarel van Raoul Dufy.
Je kijkt ernaar alsof het de laatste
Is die je ooit zag.
Zo erg is het dus blijkbaar al.
Met kleine oren en met grote oren
De roep van de
tokeh
Klinkt
Als een kind op
een spiraalmatras
Springt, springt
...
Of het drukt in
de rubberen bal
Van de autoclaxon
Knijp, knijp ...
Geperste lucht
uit krachtig reptiel
Ja zo klinkt de
tokeh zijn lokroep.
Grenswachter
onder groot bladerendak
In de zon in een
grijsblauwe jas
Met vlekjes
oranje.
Niet om bang van
te worden
En al heb je
kleine oren, grote oren:
Van wel honderd
meter zó ver
Is de tokeh te
horen, mijn kind.
Beschermer van
alle bananen, de huizen;
Van het kind in
de kamer dat springt ...
En in slaap valt
In dromen
verloren ...
Van de tokeh.
Ik heb het maar
Van
horen zeggen,
Semarang, Jawa Tengah, Indonesia
5 maart 2014
Panggilan tokek
Berbunyi
Seperti
anak di kasur spiral
Loncat,
loncat …
Atau
seperti bola karet
Klakson
mobil
Pencet,
pencet …
Udara
ditekan dari reptil perkasa
Ya
begitulah bunyi rayuan tokek.
Penjaga
batas di bawah atap daun luas
Di
matahari memakai jas biru abu-abu
Dengan
titik-titik oranye.
Tidak
untuk ditakuti
Dan
apakah telingamu kecil, telingamu besar:
Dari
seratus meter, begitu jauhnya
Tokek
kedengaran, anakku.
Pelindung
semua pisang, rumah-rumah;
Anak
di kamar yang meloncat …
Dan
tertidur
Tersesat
di antara mimpi …
Tokek.
Aku
cuma tahu
Dari
dengar saja,
Kekasihku
… iya kan …?
Semarang,
Jawa Tengah, Indonesia
5
Maret 2014
Penerjemah:
Widjajanti Dharmowijono
Abonneren op:
Posts (Atom)