Mijn pruimenboom
Na vier jaar wasdom op té zure grond,
Belooft mijn pruimenboom…: ‘als eieren zó groot’.
Ik weet nog steeds niet wat het wordt;
Veel rijpe vruchten of een verdroogde dood.
Met dat versterven kijk je naar de blaren.
Maar ‘t is wel fijn als er een tuinman bij je zit;
Die alles op verzoek heeft uitgespit,
En gek wordt van jouw vragen en dat staren.
Ik ga mijn tuin in en vergeet dit gif van angst en beven.
Met heggenschaar snoei ik het meest verwenste groen
Zo prikt mij op de rug al onverwacht nieuw leven.
En pruimenboom toont mij: ik ben in goeden doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten